Był wytrawnym spowiednikiem, wielu ludziom pomagał wkroczyć na drogę dojrzałego życia duchowego.

Zachęcał do nawrócenia, doskonałości i świętości.

Był człowiekiem żarliwej wiary, szczerze kochającym Boga i Kościół.

Pragnął zjednoczenia w jednej owczarni katolików i prawosławnych.

Miał wielkie upodobanie w modlitwie.

W jednym z listów napisał:

Muszę wyznać, że oddając hołd Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, znalazłem i znajduję zawsze źródło cierpliwości, wytrwania, siły i pociechy.

Aby wyrazić się jednym słowem, powiem, że to jest Fons vitae, Źródło życia.

Bez tej tajemnicy miłości, którą nam Zbawiciel w Kościele świętym zostawił, utonąłbym dawno!

Zmarł w Wadowicach 15 listopada 1907 roku.

W roku 1983 papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych.

17 listopada 1991 roku ogłosił go świętym podczas jubileuszowych obchodów czterechsetlecia śmierci św. Jana od Krzyża, odnowiciela zakonu karmelitów.

Namiestnik Chrystusa powiedział wówczas:

Człowiek zdobyty przez Chrystusa.

Człowiek, którego duch po wszystkich ciężkich

doświadczeniach poprzedniego życia — a także poprzez te doświadczenia, które go tak wiele kosztowały — odkrywa pełne znaczenie Chrystusowych słów. […]

Pod wieczór życia będą cię sądzić z miłości — powiedział św. Jan od Krzyża.

Gdy w cztery wieki po jego śmierci dostępuje chwały inny syn Karmelu, nasz rodak, Rafał Kalinowski, niech te słowa staną się światłem naszej doczesnej egzystencji.

(www.brewiarz.pl)