Ĺťaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza.

Dziś dwie historie: o wykładowcy na uniwersytecie i o księdzu.

Ostatnio wypadł mi nagły wyjazd w waĹźnych sprawach słuĹźbowych do Fukui, miasta na zachodnim wybrzeĹźu Japonii. Najpierw jednak musiałem poprowadzić kilka wykładów. Tak się zdarzyło, Ĺźe po ostatnim wykładzie jeden ze studentów został i pomagał mi wytrzeć tablicę. Spytałem, czy wie, jakim pociągiem dojechać do Fukui. Ku memu zdziwieniu, opisał dokładnie całą trasę i nawet podał poszczególne pociągi, którymi miałem jechać. „Skąd tak dobrze znasz tę trasę?" - zapytałem. „To moje hobby - odpowiedział. - Wiem wszystko o pociągach i ich trasach".

Zastanawiałem się potem nad tym zdarzeniem. Jak to moĹźliwe, Ĺźe ze wszystkich moich studentów (a mam ich dokładnie sześćdziesięciu pięciu) właśnie ten jeden został, aby mi pomóc? Zbieg okoliczności? Być moĹźe. Ale moĹźe był to jeszcze jeden znak pomocnej dłoni Boga i jego kochającej opieki.