DIECEZJA SIEDLECKA
22 grudnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Franciszka, Boena, Zenon
Czytania: (Mi 5,1-4a); (Ps 80,2ac i 3b.15-16.18-19); (Hbr 10,5-10)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Siedlce: Szymon Dołęga bije rekordy
Spotkanie konsultacyjne dotyczące działania Rady KEP ds. Apostolstwa Świeckich
Ks. kan. Marian Daniluk: Ta uroczystość miała łączyć mieszkańców
Powiat radzyński: zginął pieszy
W poniedziałek pogrzeb śp. ks. prałata Stanisława Grabowieckiego
Gmina Kłoczew: Transport publiczny zapewniony do 2030 roku
Ryki: Włamywacze Zatrzymani
Zabierz do domu Betlejemskie Światło Pokoju
Spotkanie opłatkowe Caritas Diecezji Siedleckiej
Zmarł ks. Prałat Stanisław Grabowiecki
Wypadki w okolicach Sokoława Podlaskiego. Jest bardzo ślisko!
ŚRODA: 3 KWIETNIA (2013-04-03 07:04:41)
Dz 3,1-10 Co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! Wyobraź sobie, że porządkujesz dom starszego krewnego i nagle odkrywasz tam zasnuty kurzem obraz, który okazuje się autentycznym dziełem Renoira. Wiele razy przekładałeś go z miejsca na miejsce nieświadom jego wartości, teraz jednak spojrzałeś na niego świeżym okiem i zrozumiałeś, że masz przed sobą bezcenne arcydzieło. Podobny scenariusz odnajdujemy w dzisiejszym pierwszym czytaniu. Codziennie idąc na modlitwę do świątyni, Piotr i Jan przechodzili przez bramę zwaną Piękną, o której badacze mówią, że była ozdobiona okuciami z brązu i złota. Musiała wprawiać w zachwyt patrzących! Piotr i Jan przechodzili również obok chromego żebraka, który miał zwyczaj siadywać przy tej bramie. Nigdy wcześniej nie zwrócili na niego uwagi. Musiał wydawać się tak mało znaczący w porównaniu ze wspaniałością otoczenia.
Co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!
Wyobraź sobie, że porządkujesz dom starszego krewnego i nagle odkrywasz tam zasnuty kurzem obraz, który okazuje się autentycznym dziełem Renoira. Wiele razy przekładałeś go z miejsca na miejsce nieświadom jego wartości, teraz jednak spojrzałeś na niego świeżym okiem i zrozumiałeś, że masz przed sobą bezcenne arcydzieło.
Podobny scenariusz odnajdujemy w dzisiejszym pierwszym czytaniu.
Codziennie idąc na modlitwę do świątyni, Piotr i Jan przechodzili przez bramę zwaną Piękną, o której badacze mówią, że była ozdobiona okuciami z brązu i złota. Musiała wprawiać w zachwyt patrzących! Piotr i Jan przechodzili również obok chromego żebraka, który miał zwyczaj siadywać przy tej bramie. Nigdy wcześniej nie zwrócili na niego uwagi. Musiał wydawać się tak mało znaczący w porównaniu ze wspaniałością otoczenia.
Jednak z jakiegoś powodu Duch Święty właśnie tego dnia otworzył oczy Piotra i Jana na człowieka, którego codziennie mijali. Nagle przyciągnął on ich spojrzenie i nabrali pewności, że zostanie uzdrowiony. A kiedy cud się dokonał, człowiek ten zareagował tak entuzjastycznie, że wszyscy wokół nagle zainteresowali się jego osobą, dostrzegając jego piękno i wartość. Bóg nie zadawałby sobie przecież trudu uzdrowienia kogoś, kto nie jest dla Niego nic wart! Piękno świata jest zawsze przed naszymi oczami, możemy je oglądać i podziwiać. Bóg jednak pragnie otwierać nam oczy również na to piękno, które pozostaje przed nami zakryte. Chce nauczyć nas patrzeć na ludzi, których codziennie mijamy, i dostrzegać ich bezcenną wartość - nie po to, by ich podziwiać, ale by traktować ich z szacunkiem, na jaki zasługują. Wyobraźmy sobie, jak wiele dokonałoby się uzdrowień i nawróceń, jak wiele pokoju wnieślibyśmy w ten świat, gdybyśmy potrafili zobaczyć piękno i chwałę obecne w każdej osobie ludzkiej! (Słowo wśród nas, kwiecień 2013)
Jednak z jakiegoś powodu Duch Święty właśnie tego dnia otworzył oczy Piotra i Jana na człowieka, którego codziennie mijali. Nagle przyciągnął on ich spojrzenie i nabrali pewności, że zostanie uzdrowiony.
A kiedy cud się dokonał, człowiek ten zareagował tak entuzjastycznie, że wszyscy wokół nagle zainteresowali się jego osobą, dostrzegając jego piękno i wartość. Bóg nie zadawałby sobie przecież trudu uzdrowienia kogoś, kto nie jest dla Niego nic wart!
Piękno świata jest zawsze przed naszymi oczami, możemy je oglądać i podziwiać. Bóg jednak pragnie otwierać nam oczy również na to piękno, które pozostaje przed nami zakryte. Chce nauczyć nas patrzeć na ludzi, których codziennie mijamy, i dostrzegać ich bezcenną wartość - nie po to, by ich podziwiać, ale by traktować ich z szacunkiem, na jaki zasługują.
Wyobraźmy sobie, jak wiele dokonałoby się uzdrowień i nawróceń, jak wiele pokoju wnieślibyśmy w ten świat, gdybyśmy potrafili zobaczyć piękno i chwałę obecne w każdej osobie ludzkiej!
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
