DIECEZJA SIEDLECKA
21 października 2025 r. Imieniny obchodzą: Urszuli, Celiny, Hilarego
Czytania: (Rz 5,12. 15b. 17-19. 20b-21); (Ps 40 (39), 7-8a. 8b-10. 17); Aklamacja (Łk 21, 36)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
„Spotkanie z misjami i książką” z o. Krzysztofem Kołodyńskim SVD
Seniorami też będziecie – Europejski Dzień Seniora w Drohiczynie
Pilawa z tytułem Inwestycji Roku! /AUDIO/
Felieton Grzegorza Welika – 20 października /POSŁUCHAJ/
Kolejny krok do atomu
Warsztaty Wychowania Chrześcijańskiego w siedleckiej parafii Ducha Świętego
Ukrywał się w Belgii, już jest za kratkami /AUDIO/
Nagrodzeni za pasję i sukcesy sportowe
Mieszkaniec powiatu łosickiego podejrzany o atak na siedzibę PO
Gmina Wodynie – woda z Oleśnicy jest czysta
Jubileusz 70-lecia Koła Gospodyń Wiejskich w Nowej Dąbi /WIDEO/
PONIEDZIAŁEK: 22 KWIETNIA (2013-04-22 07:04:43)
J 10,1-10 Woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. Czy porównanie nas do owiec nie jest obraźliwe? Są to przecież w gruncie rzeczy tępe stworzenia, które zwykle kończą na talerzu w postaci pieczeni. Jednak Jezus ukazuje nam tu inteligencję owiec. Nie reagują one na głos obcego - co nawet nam, ludziom, nie zawsze się udaje! Tak dobrze znają głos swojego pasterza, że żadne inne głosy w ogóle ich nie interesują. Bóg pragnie od nas podobnych reakcji. Dał nam, jako swoim dzieciom, zdolność słuchania swego głosu i podążania za Nim. W tym celu udzielił nam daru sumienia, które Kościół nazywa „najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka” (K.K.K., 1776). Sumienie nie jest jedynie „czujnikiem grzechu”, informującym nas, czy dany czyn jest dobry, czy zły. Jest to miejsce, w którym najwyraźniej i w sposób najbardziej osobisty rozbrzmiewa głos Pana. Jest to nasze wewnętrzne, ja”, miejsce, w którym dowiadujemy się najwięcej o sobie, w którym Ojciec mówi nam, kim naprawdę jesteśmy.
J 10,1-10
Woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je.
Czy porównanie nas do owiec nie jest obraźliwe? Są to przecież w gruncie rzeczy tępe stworzenia, które zwykle kończą na talerzu w postaci pieczeni. Jednak Jezus ukazuje nam tu inteligencję owiec. Nie reagują one na głos obcego - co nawet nam, ludziom, nie zawsze się udaje! Tak dobrze znają głos swojego pasterza, że żadne inne głosy w ogóle ich nie interesują.
Bóg pragnie od nas podobnych reakcji. Dał nam, jako swoim dzieciom, zdolność słuchania swego głosu i podążania za Nim. W tym celu udzielił nam daru sumienia, które Kościół nazywa „najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka” (K.K.K., 1776). Sumienie nie jest jedynie „czujnikiem grzechu”, informującym nas, czy dany czyn jest dobry, czy zły. Jest to miejsce, w którym najwyraźniej i w sposób najbardziej osobisty rozbrzmiewa głos Pana. Jest to nasze wewnętrzne, ja”, miejsce, w którym dowiadujemy się najwięcej o sobie, w którym Ojciec mówi nam, kim naprawdę jesteśmy.
Oczywiście nasze sumienie pomaga nam również unikać zła, a także kieruje ku dobru, które możemy uczynić. Czy czujesz się czasem przynaglony, aby pomóc komuś, kto cierpi, albo przeciwstawić się niesprawiedliwości? Nie jest to tylko kwestia nakazów i zakazów, ale zaproszenie Boga, abyś korzystając ze swoich niepowtarzalnych darów, niósł innym Jego łaskę i miłość. Ci z nas, którzy posługują się komputerem, prawdopodobnie co najmniej raz dziennie sprawdzają skrzynkę pocztową, a może nawet kilka razy dziennie. Dziś na modlitwie nie zapomnij zajrzeć do swojej „duchowej skrzynki”. Z pewnością Bóg przysłał ci jakąś wiadomość, a może nawet kilka. Niektóre mogą wydać ci się banalne, jak „pomódl się za znajomego, który stracił pracę”, albo zadzwoń do córki i powiedz jej, że ją kochasz”. Jednak poprzez odpowiedzi na te drobne natchnienia uczestniczymy w rzeczy wielkiej - budujemy królestwo Boże na ziemi! „Panie, tak łatwo można dać się odciągnąć od Ciebie przez inne głosy. Pomóż mi wyciszyć się i usłyszeć Ciebie. Obym zawsze szedł za Twoim cichym, znajomym głosem, wzrastając w Twojej miłości i łasce.” (Słowo wśród nas, kwiecień 2013)
Oczywiście nasze sumienie pomaga nam również unikać zła, a także kieruje ku dobru, które możemy uczynić. Czy czujesz się czasem przynaglony, aby pomóc komuś, kto cierpi, albo przeciwstawić się niesprawiedliwości? Nie jest to tylko kwestia nakazów i zakazów, ale zaproszenie Boga, abyś korzystając ze swoich niepowtarzalnych darów, niósł innym Jego łaskę i miłość.
Ci z nas, którzy posługują się komputerem, prawdopodobnie co najmniej raz dziennie sprawdzają skrzynkę pocztową, a może nawet kilka razy dziennie. Dziś na modlitwie nie zapomnij zajrzeć do swojej „duchowej skrzynki”. Z pewnością Bóg przysłał ci jakąś wiadomość, a może nawet kilka. Niektóre mogą wydać ci się banalne, jak „pomódl się za znajomego, który stracił pracę”, albo zadzwoń do córki i powiedz jej, że ją kochasz”. Jednak poprzez odpowiedzi na te drobne natchnienia uczestniczymy w rzeczy wielkiej - budujemy królestwo Boże na ziemi!
„Panie, tak łatwo można dać się odciągnąć od Ciebie przez inne głosy. Pomóż mi wyciszyć się i usłyszeć Ciebie. Obym zawsze szedł za Twoim cichym, znajomym głosem, wzrastając w Twojej miłości i łasce.”
(Słowo wśród nas, kwiecień 2013)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR