Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu.

Przed laty pewna amerykańska firma maklerska oparła swoją reklamę na haśle: „Kiedy my mówimy, ludzie słu­chają”. W krótkim filmie reklamowym młody mężczyzna w restauracji mówi, gdzie pracuje, a natychmiast gwar roz­mów milknie i zapada cisza.

Bóg mówi do nas codziennie, na róĹźne sposoby, chociaĹź czasem trudno Go usłyszeć w gwarze, który nas ota­cza. On jednak mówi. Potrafi przemó­wić nawet przez kogoś, kto nie zwraca się do nas bezpośrednio! Tak właśnie uczynił w więzieniu, gdzie przetrzymy­wano Pawła i Sylasa. Byli ranni na skutek wymierzonych im razów, a mi­mo to śpiewali hymny Bogu. StraĹźnik zasypiał tego dnia przy dĹşwiękach modlitwy uwielbienia zanoszonej przez Apostołów. A pozostali więźniowie, być moĹźe groĹşni kryminaliści, nie wyśmiali tych dwóch obcych przybyszów, lecz słuchali ich jak urzeczeni. Śpiew Apostołów dotknął zatwar­działych serc więźniów. Ich modlitwa była tak mocna, Ĺźe „zachwiały się fundamenty więzienia” (Dz 16,26).