Jego działalność budziła niezadowolenie przeciwników unii z Kościołem Rzymskim.
Po powrocie z sejmu w Warszawie (1621) doszło nawet do zamieszek i tumultów prawosławnej ludności.
Kiedy wyszedł do tłumu demonstrującego przed jego mieszkaniem w Witebsku 12 listopada 1623 r., został napadnięty i zabity.
Sponiewierane ciało Świętego utopiono w Dźwinie.
Arcybiskup Jozafat został beatyfikowany w 1643 r.
Kanonizowany w 1867 r.
Jest patronem diecezji siedleckiej, drohiczyńskiej, zakonu bazylianów, Rusi, Litwy, Wilna.
Jego relikwie odbyły tułaczą i długą drogę.
W związku z rozszerzającym się wpływem prawosławia na terenach wschodnich Królestwa Polskiego były one składane w miastach Białorusi, na Litwie, w Polsce.
W 1667 r. powróciły do Połocka.
W 1706 r. z obawy przed profanacją umieszczono je w kaplicy zamku Radziwiłłów w Białej Podlaskiej.
Po kanonizacji Świętego carat zażądał, aby je ukryto w podziemiu kościoła bazylianów.
W 1916 r. przewieziono je do kościoła bazylianów św. Barbary w Wiedniu.
Od 1949 r. spoczywają w bazylice św. Piotra na Watykanie.
(www.brewiarz.pl)
