Grzegorz urodził się także w 330 roku, koło Nazjanzu.
Odbył wiele podróży, aby posiąść wiedzę.
Związany przyjaźnią z Bazylim, przyłączył się do niego, by prowadzić życie pustelnicze, lecz wkrótce został prezbiterem i biskupem.
W 381 roku został wybrany biskupem Konstantynopola, usunął się jednak do Nazjanzu z powodu podziałów, które nastąpiły w jego Kościele.
Zmarł w Nazjanzie dnia 25 stycznia 389 lub 390 roku.
Ze względu na szczególny dar wiedzy i wymowy jest nazywany "teologiem".
Pozostały po nim kazania, 245 listów, 507 utworów poetyckich.
Św. Bazyli i św. Grzegorz z Nazjanzu doznają szczególnej czci na Wschodzie, jednakże obaj należą do największych teologów niepodzielonego Kościoła Wschodu i Zachodu.
Żyli i działali w okresie dla Kościoła bardzo trudnym, musieli przeciwstawiać się bardzo groźnej herezji ariańskiej, negującej równość Syna Bożego wobec Ojca.
Nie tylko wytrwali w otrzymanej wierze, nie dając się zwodzić ówczesnym fałszywym nauczycielom, ale także przyczynili się do przezwyciężenia kryzysu i wypracowania odpowiednich formuł wiary.
Również dzisiaj nie brak zagrożeń dla jedności Kościoła, dlatego obaj patronowie dzisiejszego dnia są dla nas orędownikami oraz wzorem wytrwania w wierze.
(www.brewiarz.pl)
