DIECEZJA SIEDLECKA
5 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Karolina, Antoni, Filomena
Czytania: (Rdz 27,1-5.15-29); (Ps 135,1-6); Aklamacja (Jk 1,18)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Siedlecka Caritas zbiera fundusze na kolonie letnie dla dzieci
40 lat w służbie Kościoła. Publikacja historyczna
Maria Koc: Polska prezydencja była bezobjawowa - nic się nie działo… /AUDIO/
Z Diecezji Siedleckiej do Rzymu na rowerach
„Drogi dla wojska” później
Parczew: Pielgrzymka Dziadków i Teściów już 27 lipca
Tragiczny finał kąpieli w Wieprzu. Nie żyje 16-latek
63‑latek aresztowany za złamanie zakazu zbliżania się do kobiety /WIDEO/
Pod wpływem i z narkotykami – dwie kontrole, dwa zatrzymania
Zmiana na stanowisku dyrektora I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Siedlcach
Misjonarze z Afryki odwiedzili Katolickie Radio Podlasie /AUDIO/
I TYDZIEŃ ZWYKŁY – ŚRODA: 15 STYCZNIA (2014-01-15 06:01:06)
Mk 1,29-39 Gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała. Pewien człowiek, idąc przez las, zobaczył drwala, jak z mozołem ścinał kolejne drzewo. Widać było, że idzie mu ciężko: choć uderzenia trafiały w pień drzewa, wgłębienie w nim nie poszerzało się zbyt szybko. Wędrowiec przyglądał się przez jakiś czas, w końcu zagaił: „Widzę, że to drzewo musi być wyjątkowo twarde!”. „Nie, to siekiera jest tępa” – odpowiedział spocony drwal między kolejnymi uderzeniami. „A nie można by jej naostrzyć?” – zapytał wędrowiec. Zniecierpliwiony drwal odparł: „Daj mi pan spokój, nie mam czasu, mam tyle drzew do wyrąbania!” – i wrócił do swojej pracy.
Mk 1,29-39
Gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała.
Pewien człowiek, idąc przez las, zobaczył drwala, jak z mozołem ścinał kolejne drzewo. Widać było, że idzie mu ciężko: choć uderzenia trafiały w pień drzewa, wgłębienie w nim nie poszerzało się zbyt szybko. Wędrowiec przyglądał się przez jakiś czas, w końcu zagaił: „Widzę, że to drzewo musi być wyjątkowo twarde!”. „Nie, to siekiera jest tępa” – odpowiedział spocony drwal między kolejnymi uderzeniami. „A nie można by jej naostrzyć?” – zapytał wędrowiec. Zniecierpliwiony drwal odparł: „Daj mi pan spokój, nie mam czasu, mam tyle drzew do wyrąbania!” – i wrócił do swojej pracy.
Gdy słuchamy dzisiejszej Ewangelii, widzimy Jezusa, który jest bardzo zapracowany. Czyni to, do czego został posłany: naucza i uzdrawia. Pracy ma dużo. Gdy wieść o uzdrowieniu teściowej Szymona Piotra rozeszła się po mieście, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił. Ewangelista nie zapisał, że Jezus uzdrowił wszystkich, lecz wielu. Dlatego następnego dnia rano Szymon mówi do Jezusa: Wszyscy Cię szukają: masz kolejnych chorych do uzdrowienia, kolejnych opętanych do uwolnienia od wpływów złego ducha… A Jezus? Gdy było jeszcze ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Nie dał się do końca pochłonąć zadaniu, które miał wykonać, choć było ono ważne, dobre, właściwe i czynione dla dobra ludzi. Choć to, co miał do zrobienia, było ważne i Boże, nie zapomniał o najważniejszym – o rozmowie z Ojcem. My też jesteśmy zabiegani, zajęci tysiącem spraw. Jezus jednak uczy nas, że nie możemy wśród nich zapominać o najważniejszym: o rozmowie z Bogiem. Musimy znaleźć czas na modlitwę. Musimy wyjść poza ten codzienny zgiełk, nabrać do niego dystansu, spojrzeć na to nasze zabieganie z Bożej perspektywy i nabrać sił do dalszej pracy. Inaczej będziemy podobni do drwala, który męczy się nad rąbaniem drzew tępą siekierą, tłumacząc, że nie ma czasu jej naostrzyć. (www.pastoralis.pl)
Gdy słuchamy dzisiejszej Ewangelii, widzimy Jezusa, który jest bardzo zapracowany. Czyni to, do czego został posłany: naucza i uzdrawia. Pracy ma dużo. Gdy wieść o uzdrowieniu teściowej Szymona Piotra rozeszła się po mieście, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił. Ewangelista nie zapisał, że Jezus uzdrowił wszystkich, lecz wielu. Dlatego następnego dnia rano Szymon mówi do Jezusa: Wszyscy Cię szukają: masz kolejnych chorych do uzdrowienia, kolejnych opętanych do uwolnienia od wpływów złego ducha… A Jezus? Gdy było jeszcze ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Nie dał się do końca pochłonąć zadaniu, które miał wykonać, choć było ono ważne, dobre, właściwe i czynione dla dobra ludzi. Choć to, co miał do zrobienia, było ważne i Boże, nie zapomniał o najważniejszym – o rozmowie z Ojcem.
My też jesteśmy zabiegani, zajęci tysiącem spraw. Jezus jednak uczy nas, że nie możemy wśród nich zapominać o najważniejszym: o rozmowie z Bogiem. Musimy znaleźć czas na modlitwę. Musimy wyjść poza ten codzienny zgiełk, nabrać do niego dystansu, spojrzeć na to nasze zabieganie z Bożej perspektywy i nabrać sił do dalszej pracy. Inaczej będziemy podobni do drwala, który męczy się nad rąbaniem drzew tępą siekierą, tłumacząc, że nie ma czasu jej naostrzyć.
(www.pastoralis.pl)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
