DIECEZJA SIEDLECKA
5 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Karolina, Antoni, Filomena
Czytania: (Rdz 27,1-5.15-29); (Ps 135,1-6); Aklamacja (Jk 1,18)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Siedlecka Caritas zbiera fundusze na kolonie letnie dla dzieci
40 lat w służbie Kościoła. Publikacja historyczna
Maria Koc: Polska prezydencja była bezobjawowa - nic się nie działo… /AUDIO/
Z Diecezji Siedleckiej do Rzymu na rowerach
„Drogi dla wojska” później
Parczew: Pielgrzymka Dziadków i Teściów już 27 lipca
Tragiczny finał kąpieli w Wieprzu. Nie żyje 16-latek
63‑latek aresztowany za złamanie zakazu zbliżania się do kobiety /WIDEO/
Pod wpływem i z narkotykami – dwie kontrole, dwa zatrzymania
Zmiana na stanowisku dyrektora I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Siedlcach
Misjonarze z Afryki odwiedzili Katolickie Radio Podlasie /AUDIO/
SOBOTA XXI TYGODNIA ZWYKŁEGO, 30 SIERPNIA (2014-08-29 21:08:44)
Mt 25,14-30 Wejdź do radości twego pana! (Mt 25,21) Przez ostatnie czternaście lat swojego życia James Hampton, mieszkaniec Waszyngtonu, był zatrudniony jako dozorca. Jednak co wieczór pracował nad rzeźbą. Z kawałków aluminium, złotej folii, kartonów, butelek i wszelkich innych dostępnych mu materiałów, tworzył wyobrażenie tronu Boga. Ta przepiękna rzeźba, zatytułowana Tron trzecich niebios milenijnego zgromadzenia narodów, miała być w zamyśle twórcy miejscem, gdzie Chrystus będzie odbierać hołdy swego ludu. Po śmierci autora rzeźba ta została przekazana Instytutowi Smithsona (największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno- badawczych, mieszczący się w Waszyngtonie) i jest obecnie wystawiona w Muzeum Sztuki Amerykańskiej.
Mt 25,14-30
Wejdź do radości twego pana!
(Mt 25,21)
Przez ostatnie czternaście lat swojego życia James Hampton, mieszkaniec Waszyngtonu, był zatrudniony jako dozorca. Jednak co wieczór pracował nad rzeźbą. Z kawałków aluminium, złotej folii, kartonów, butelek i wszelkich innych dostępnych mu materiałów, tworzył wyobrażenie tronu Boga. Ta przepiękna rzeźba, zatytułowana Tron trzecich niebios milenijnego zgromadzenia narodów, miała być w zamyśle twórcy miejscem, gdzie Chrystus będzie odbierać hołdy swego ludu. Po śmierci autora rzeźba ta została przekazana Instytutowi Smithsona (największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno- badawczych, mieszczący się w Waszyngtonie) i jest obecnie wystawiona w Muzeum Sztuki Amerykańskiej.
Można powiedzieć, że Hampton dobrze zrozumiał przypowieść o talentach. Nie chwali ona tych, którzy mieli najwięcej talentów czy najbardziej poszukiwane talenty, lecz tych, którzy robią z nich jak najlepszy użytek na chwałę Boga. Hampton nigdy nie zastanawiał się nad tym, kto zobaczy jego rzeźbę ani nawet, czy zdoła ją dokończyć. Po prostu pracował nad nią z miłości do Boga, pragnąc przyczynić się do Jego chwały. Przykład Hamptona ukazuje nam, że nie ma sensu zastanawiać się nad tym, czy mamy jeden talent, czy sto. Wystarczy, że oddamy Panu to, co mamy. Nawet jeśli wydaje nam się, że wszystko, czym dysponujemy, to skrawki blachy i niepotrzebne pudełka, także i to może zostać zamienione w coś pięknego dla Pana. Wierni słudzy z przypowieści nie tylko otrzymali większą odpowiedzialność, ale też zaproszenie: „Wejdź do radości twego pana!” (Mt 25,21). Zaproszenie to może zresztą okazać się zbędne. Jak widać na przykładzie Jamesa Hamptona, już samo służenie Panu całym sercem daje radość i poczucie spełnienia. Czy w przeciwnym razie skromny dozorca poświęciłby tyle czasu na tworzenie tego przepięknego dzieła? Dziś Bóg mówi do nas wszystkich, że każdy, kto chce Mu służyć, znajdzie radość i satysfakcję, jakich nie może dać nic innego. A jakie dzieło sztuki ty tworzysz? „Panie, pomóż mi znajdować radość w darach, których mi udzieliłeś. Naucz mnie używać ich w taki sposób, by sprawiały radość także Tobie i ludziom, którzy żyją wokół mnie.” (Słowo wśród nas, 2013)
Można powiedzieć, że Hampton dobrze zrozumiał przypowieść o talentach. Nie chwali ona tych, którzy mieli najwięcej talentów czy najbardziej poszukiwane talenty, lecz tych, którzy robią z nich jak najlepszy użytek na chwałę Boga. Hampton nigdy nie zastanawiał się nad tym, kto zobaczy jego rzeźbę ani nawet, czy zdoła ją dokończyć. Po prostu pracował nad nią z miłości do Boga, pragnąc przyczynić się do Jego chwały.
Przykład Hamptona ukazuje nam, że nie ma sensu zastanawiać się nad tym, czy mamy jeden talent, czy sto. Wystarczy, że oddamy Panu to, co mamy. Nawet jeśli wydaje nam się, że wszystko, czym dysponujemy, to skrawki blachy i niepotrzebne pudełka, także i to może zostać zamienione w coś pięknego dla Pana.
Wierni słudzy z przypowieści nie tylko otrzymali większą odpowiedzialność, ale też zaproszenie: „Wejdź do radości twego pana!” (Mt 25,21). Zaproszenie to może zresztą okazać się zbędne. Jak widać na przykładzie Jamesa Hamptona, już samo służenie Panu całym sercem daje radość i poczucie spełnienia. Czy w przeciwnym razie skromny dozorca poświęciłby tyle czasu na tworzenie tego przepięknego dzieła? Dziś Bóg mówi do nas wszystkich, że każdy, kto chce Mu służyć, znajdzie radość i satysfakcję, jakich nie może dać nic innego.
A jakie dzieło sztuki ty tworzysz?
„Panie, pomóż mi znajdować radość w darach, których mi udzieliłeś. Naucz mnie używać ich w taki sposób, by sprawiały radość także Tobie i ludziom, którzy żyją wokół mnie.”
(Słowo wśród nas, 2013)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
