DIECEZJA SIEDLECKA
5 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Karolina, Antoni, Filomena
Czytania: (Rdz 27,1-5.15-29); (Ps 135,1-6); Aklamacja (Jk 1,18)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Siedlecka Caritas zbiera fundusze na kolonie letnie dla dzieci
40 lat w służbie Kościoła. Publikacja historyczna
Maria Koc: Polska prezydencja była bezobjawowa - nic się nie działo… /AUDIO/
Z Diecezji Siedleckiej do Rzymu na rowerach
„Drogi dla wojska” później
Parczew: Pielgrzymka Dziadków i Teściów już 27 lipca
Tragiczny finał kąpieli w Wieprzu. Nie żyje 16-latek
63‑latek aresztowany za złamanie zakazu zbliżania się do kobiety /WIDEO/
Pod wpływem i z narkotykami – dwie kontrole, dwa zatrzymania
Zmiana na stanowisku dyrektora I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Siedlcach
Misjonarze z Afryki odwiedzili Katolickie Radio Podlasie /AUDIO/
WTOREK, 30 GRUDNIA (2014-12-29 21:12:19)
Łk 2,36-40 Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. (Łk 2,37) Łukaszowa charakterystyka Anny – prawdziwej córy Syjonu – zaprasza nas do refleksji nad tym, jak kolosalne znaczenie miało dla Izraela przyjście Jezusa na świat. Opowiadając o Annie, Łukasz dał swoim pogańskim, czyli nieznającym historii Izraela adresatom, pewien wgląd w Boży plan zbawienia realizujący się w dziejach narodu wybranego. Fakt, że była ona „bardzo podeszła w latach” (Łk 2,36) i spędzała życie na modlitwie, jest nawiązaniem do wielu stuleci, w ciągu których Żydzi przygotowywali się z tęsknotą na przyjście Mesjasza – stuleci spędzonych na modlitwie, błaganiach i w wierności prawu Bożemu.
Łk 2,36-40
Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. (Łk 2,37)
Łukaszowa charakterystyka Anny – prawdziwej córy Syjonu – zaprasza nas do refleksji nad tym, jak kolosalne znaczenie miało dla Izraela przyjście Jezusa na świat. Opowiadając o Annie, Łukasz dał swoim pogańskim, czyli nieznającym historii Izraela adresatom, pewien wgląd w Boży plan zbawienia realizujący się w dziejach narodu wybranego. Fakt, że była ona „bardzo podeszła w latach” (Łk 2,36) i spędzała życie na modlitwie, jest nawiązaniem do wielu stuleci, w ciągu których Żydzi przygotowywali się z tęsknotą na przyjście Mesjasza – stuleci spędzonych na modlitwie, błaganiach i w wierności prawu Bożemu.
Strata męża po zaledwie siedmiu latach małżeństwa musiała być dla Anny bardzo bolesna. Czuła się samotna i opuszczona. W starożytności kobiety niezamężne, a zwłaszcza wdowy, były często lekceważone i nikt się o nie nie troszczył. Wyróżniając Annę, Bóg ukazuje, że przy wyborze swoich świadków nie kieruje się ich statusem społecznym! Pomimo trudnego życia Anna nie była osobą rozgoryczoną. Znajdowała pociechę, otwierając serce przed Bogiem na modlitwie. „Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2,37). Ta kobieta niezwykłej wiary zamiast ubolewać nad swoim trudnym życiem, wypełniła je modlitwą błagalną o wybawienie Izraela. Bóg okazał szczególne względy swojej „prorokini” (Łk 2,36), obdarzając ją łaską rozpoznania przychodzącego Mesjasza. Anna jest też przykładem dla nas. Jej cierpliwość i wytrwałość ukazują tęsknotę ludzkiego serca, które pragnie zbawienia. Czy czujesz się czasem bezużyteczny, opuszczony i nieważny dla Boga? Prawda jest zupełnie inna. Jeśli zwrócisz się do Boga, jak to czyniła Anna, On obdarzy cię swoją łaską. Dlatego powierz Mu swoje troski. Oddaj Mu chwałę i módl się o wybawienie Jego ludu. Tak czyniąc, staniesz się świadkiem Bożej obecności pośród nas. Bóg napełni twoje życie nadzieją, jakiej nie da ci nikt inny na świecie. „Panie, oddaję Ci moje życie. Pragnę wraz ze wszystkimi świętymi budować Twoje królestwo.” 1 J 2,12-17 Ps 96,7-10 (Słowo wśród nas, 2014)
Strata męża po zaledwie siedmiu latach małżeństwa musiała być dla Anny bardzo bolesna. Czuła się samotna i opuszczona. W starożytności kobiety niezamężne, a zwłaszcza wdowy, były często lekceważone i nikt się o nie nie troszczył. Wyróżniając Annę, Bóg ukazuje, że przy wyborze swoich świadków nie kieruje się ich statusem społecznym!
Pomimo trudnego życia Anna nie była osobą rozgoryczoną. Znajdowała pociechę, otwierając serce przed Bogiem na modlitwie. „Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2,37). Ta kobieta niezwykłej wiary zamiast ubolewać nad swoim trudnym życiem, wypełniła je modlitwą błagalną o wybawienie Izraela. Bóg okazał szczególne względy swojej „prorokini” (Łk 2,36), obdarzając ją łaską rozpoznania przychodzącego Mesjasza.
Anna jest też przykładem dla nas. Jej cierpliwość i wytrwałość ukazują tęsknotę ludzkiego serca, które pragnie zbawienia. Czy czujesz się czasem bezużyteczny, opuszczony i nieważny dla Boga? Prawda jest zupełnie inna. Jeśli zwrócisz się do Boga, jak to czyniła Anna, On obdarzy cię swoją łaską. Dlatego powierz Mu swoje troski. Oddaj Mu chwałę i módl się o wybawienie Jego ludu. Tak czyniąc, staniesz się świadkiem Bożej obecności pośród nas. Bóg napełni twoje życie nadzieją, jakiej nie da ci nikt inny na świecie.
„Panie, oddaję Ci moje życie. Pragnę wraz ze wszystkimi świętymi budować Twoje królestwo.”
1 J 2,12-17
Ps 96,7-10
(Słowo wśród nas, 2014)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
