DIECEZJA SIEDLECKA
21 października 2025 r. Imieniny obchodzą: Urszuli, Celiny, Hilarego
Czytania: (Rz 5,12. 15b. 17-19. 20b-21); (Ps 40 (39), 7-8a. 8b-10. 17); Aklamacja (Łk 21, 36)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
„Spotkanie z misjami i książką” z o. Krzysztofem Kołodyńskim SVD
Seniorami też będziecie – Europejski Dzień Seniora w Drohiczynie
Pilawa z tytułem Inwestycji Roku! /AUDIO/
Felieton Grzegorza Welika – 20 października /POSŁUCHAJ/
Kolejny krok do atomu
Warsztaty Wychowania Chrześcijańskiego w siedleckiej parafii Ducha Świętego
Ukrywał się w Belgii, już jest za kratkami /AUDIO/
Nagrodzeni za pasję i sukcesy sportowe
Mieszkaniec powiatu łosickiego podejrzany o atak na siedzibę PO
Gmina Wodynie – woda z Oleśnicy jest czysta
Jubileusz 70-lecia Koła Gospodyń Wiejskich w Nowej Dąbi /WIDEO/
WTOREK II TYGODNIA ZWYKŁEGO, 20 STYCZNIA (2015-01-19 15:01:58)
Mk 2,23-28 To szabat został ustanowiony dla człowieka. (Mk 2,27) Kiedy faryzeusze oskarżyli uczniów Jezusa o to, że zbierają i łuskają kłosy w szabat, On przypomniał im, że Dawid w szabat spożywał „chleb święty” (1 Sm 21,5). Chleb ten był także nazywany „chlebem obecności”, gdyż leżał zawsze w przybytku przed obliczem Pana (Wj 25,30). Mógł go spożywać jedynie kapłan, który jednak dał ten chleb Dawidowi, a ten rozdał go swoim ludziom. Jak więc myślisz, dlaczego Jezus posłużył się tym właśnie przykładem, aby wykazać, że „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27).
Mk 2,23-28
To szabat został ustanowiony dla człowieka. (Mk 2,27)
Kiedy faryzeusze oskarżyli uczniów Jezusa o to, że zbierają i łuskają kłosy w szabat, On przypomniał im, że Dawid w szabat spożywał „chleb święty” (1 Sm 21,5). Chleb ten był także nazywany „chlebem obecności”, gdyż leżał zawsze w przybytku przed obliczem Pana (Wj 25,30). Mógł go spożywać jedynie kapłan, który jednak dał ten chleb Dawidowi, a ten rozdał go swoim ludziom. Jak więc myślisz, dlaczego Jezus posłużył się tym właśnie przykładem, aby wykazać, że „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27).
Bez wątpienia Jezus chciał podkreślić, jak uciążliwe bywały niektóre przepisy związane z szabatem. Trudno było oczekiwać, że zwyczajni ludzie – jak na przykład Jego uczniowie – będą w stanie przestrzegać ich wszystkich. Jednak przytaczając przykład Dawida i jego towarzyszy, Jezus mówił również o tym, co Bóg dla nas uczynił. On dał nam szabat po to, byśmy odpoczęli i nabrali sił. Wiemy też, że chleb święty był chlebem niekwaszonym – chlebem Paschy, podobnym do chleba, którego obecnie używamy w Eucharystii! Dawid i jego towarzysze byli bardzo podobni do nas. Kiedy jesteśmy znużeni naszą życiową drogą, Jezus daje nam pokarm i wytchnienie poprzez dar swego Ciała i Krwi. „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51) – powiedział. Eucharystia – Chleb obecności Jezusa – podtrzymuje nas przez cały kolejny tydzień i całe życie aż do wieczności. Jest to więc życiodajny Pokarm, który umacnia nas w drodze do życia wiecznego. Szabat ma być dniem odpoczynku i Bóg ofiaruje nam ten odpoczynek w Eucharystii. Jest to o wiele więcej niż odpoczynek fizyczny. Eucharystia odświeża nasze dusze, zmęczone walką z pokusami. Daje wytchnienie naszym sercom, zmagającym się z wezwaniem do miłości nieprzyjaciół. Umacnia naszą wolę, gdy mamy ochotę dać sobie spokój i postępować tak jak wszyscy. Eucharystia jest tajemniczym miejscem, gdzie możemy spotkać Jezusa i znaleźć w Nim ucieczkę. Co za wspaniały dar! „Jezu, tak bardzo pragnę przyjmować Cię w Eucharystii! Nie ma większej radości, niż nosić w sobie Twoją obecność. Obym nigdy nie przestawał Ci dziękować za tę wielką łaskę!” Hbr 6,10-20 Ps 111,1-2.4-5.9-10 (Słowo wśród nas, 2015)
Bez wątpienia Jezus chciał podkreślić, jak uciążliwe bywały niektóre przepisy związane z szabatem. Trudno było oczekiwać, że zwyczajni ludzie – jak na przykład Jego uczniowie – będą w stanie przestrzegać ich wszystkich. Jednak przytaczając przykład Dawida i jego towarzyszy, Jezus mówił również o tym, co Bóg dla nas uczynił. On dał nam szabat po to, byśmy odpoczęli i nabrali sił. Wiemy też, że chleb święty był chlebem niekwaszonym – chlebem Paschy, podobnym do chleba, którego obecnie używamy w Eucharystii!
Dawid i jego towarzysze byli bardzo podobni do nas. Kiedy jesteśmy znużeni naszą życiową drogą, Jezus daje nam pokarm i wytchnienie poprzez dar swego Ciała i Krwi. „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51) – powiedział. Eucharystia – Chleb obecności Jezusa – podtrzymuje nas przez cały kolejny tydzień i całe życie aż do wieczności. Jest to więc życiodajny Pokarm, który umacnia nas w drodze do życia wiecznego.
Szabat ma być dniem odpoczynku i Bóg ofiaruje nam ten odpoczynek w Eucharystii. Jest to o wiele więcej niż odpoczynek fizyczny. Eucharystia odświeża nasze dusze, zmęczone walką z pokusami. Daje wytchnienie naszym sercom, zmagającym się z wezwaniem do miłości nieprzyjaciół. Umacnia naszą wolę, gdy mamy ochotę dać sobie spokój i postępować tak jak wszyscy. Eucharystia jest tajemniczym miejscem, gdzie możemy spotkać Jezusa i znaleźć w Nim ucieczkę. Co za wspaniały dar!
„Jezu, tak bardzo pragnę przyjmować Cię w Eucharystii! Nie ma większej radości, niż nosić w sobie Twoją obecność. Obym nigdy nie przestawał Ci dziękować za tę wielką łaskę!”
Hbr 6,10-20
Ps 111,1-2.4-5.9-10
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
