Skoro więc tradycja koszernych pokarmów ma tak szlachetne pobudki, dlaczego Jezus w dzisiejszej Ewangelii się od niej dystansuje? Być może częściowo dlatego, że Żydzi Jego czasów nadmiernie szczycili się pieczołowitością w przestrzeganiu tych praw. Jezus upomniał ich więc za to, że tak bardzo zależy im na tym, by nie zanieczyścić się rytualnie przez nie- właściwe pokarmy, a jednocześnie tak mało czuwają nad swoimi słowami i uczynkami – czyli tym, co rzeczywiście czyni nieczystymi ich samych i otaczających ich ludzi. Pragnął, by zwrócili większą uwagę na swoje słowa i uczynki.

Dzisiejsza Ewangelia jest dla nas okazją do zastanowienia się nad swoimi własnymi wyborami. Czy nie przywiązujemy nadmiernej wagi do tego, co zewnętrzne, na przykład do rygorystycznego przestrzegania tradycji? Czy dostatecznie czuwamy nad naszym wnętrzem, nad swoimi myślami, słowami i uczynkami, aby budowały innych, a nie raniły ich?

Na szczęście miłosierny Bóg wskazuje nam rozwiązanie – przyjmowanie Jezusa w Eucharystii pomaga nam przyswajać sobie Jego naturę i obdarza nas łaską do przezwyciężania naszych grzesznych myśli i uczynków.

„Panie, pomóż mi uwierzyć, że przyjmowanie Ciebie w Eucharystii ma moc przemienić moje serce i wydobyć mnie z grzechu. Pomóż mi przejmować Twoją naturę, abym mógł stać się czysty wewnątrz i na zewnątrz.”

Rdz 2,4b-9.15-17

Ps 104,1-2.27-30

(Słowo wśród nas, 2015)